Plantenwandeling Tiendenberg

Door: Roger Thijs

Zo’n twaalf geïnteresseerden meldden zich onder de brug van Kanne voor een zoektocht naar de bijzonder rijke plantenwereld die zich op de Tiendenberg heeft ontwikkeld en aangepast, gesteund en gestuurd door de lokale ondergrond en beheer. Al vóór de wandeling wist Gabriël Erens, deskundige gids en kenner van dit gebied, ons te verrassen met de hoeveelheid verschillende grassen en plantjes rond de parking van die brug. Niet alleen de ogen, maar ook de oren moesten eraan geloven: wie hóórt de twee verschillende sprinkhanen die hier in het groen hun biotoop gevonden hebben? Hij, en ook de paar jongeren met hun nog heldere oren. Als je het weet kun je ze hóren én onderscheiden! Onze gids lukte het probleemloos om het Zuidelijk Spitskopje en Gouden Sprinkhaan op te merken. Op de splitsing van de Tiendenberg en Zusserdel (Slingerberg) mochten we vervolgens in twee groepen, na duidelijke instructies, en geholpen door de plantenapp Obsidentify, een aantal vierkante meters gaan uitpluizen op de verschillende grassen en planten. Twee groepen, dertig meter uit elkaar; de ene bij een meer kalkrijke bodem (bij het dagzomende mergelwandje), de andere bij een “zuurdere”, verderop gelegen ondergrond. De uitkomsten waren frappant. Beide groepen konden op “hun” perceel bijna dertig verschillende planten vinden en benoemd krijgen, maar slechts zes of zeven waren gezamenlijk! De verschillen tussen een “zoetere” en een “zuurdere” ondergrond werden hier klip en klaar aangetoond. Daar waar de “zoeten” met Beemdskruid, Grote Centauri, Gevinde Kortsteel en Kleine Pimpernel hun opwachting deden, konden de “zuurderen” met Ratelaar, Wilde Marjolein, Dauwbraam en Zeegroen Zegge aankomen. Leren kijken, maar vooral zien en begrijpen; dat was het motto. De wandeling ging verder steil omhoog langs de flank van de Tiendenberg. Ook hier werd door Gabriël de verschuivende plantengroei duidelijk gemaakt; puur door het veranderen van de verschillende ondergronden die de Maas hier ooit heeft achtergelaten. Aangekomen op het vlakkere akkerland ging de wandeling verder naar de schapen, die ook een deel van het beheer in handen hebben. Nadat we hier uitgeblaat waren mochten we terug naar beneden; met meer oog en vooral kijk op het omringende groen. Wel een beetje jammer dat de Dwarsgestreepte Zambiaanse Knolcactus, die door een van de deelnemers waargenomen zou zijn, niet door determinatie kon worden bevestigd.